czwartek, 18 sierpnia 2011

"Lęk pierwotny" (Primal Fear) / "Człowiek nie może nosić jednej maski na użytek własny, a drugiej dla innych ludzi, bo w końcu już nie będzie wiedzieć, która z nich jest prawdziwa"


reżyseria:Gregory Hoblit
scenariusz:Steve Shagan, Ann Biderman
premiera:31 grudnia 1996 (Polska) 3 kwietnia 1996 (Świat)
produkcja:USA
gatunek:Dramat, Thriller


Pamiętam, że film oglądnęłam po raz pierwszy bardzo dawno temu z kuzynką. Miałyśmy może po 12 lat albo mniej, a do tej pory pamiętam jakie wrażenie na mnie wywarł.
Martin Vail to jeden z najbardziej znanych i wziętych chicagowskich obrońców w sprawach kryminalnych. Arogancki i cyniczny bardziej interesuje się popularnością niż dociekaniem prawdy. Kiedy zostaje zamordowany arcybiskup Chicago Rushmon, Vail podejmuje się obrony oskarżonego, widząc w głośnej sprawie kolejną szansę na zdobycie sławy i zaszczytów. W pobliżu miejsca zbrodni zostaje schwytany członek chóru kościelnego, 19-letni Aaron Stampler. Na jego ubraniu znaleziono ślady krwi, jest więc
...
głównym podejrzanym o dokonanie zbrodni. Przebywającego w areszcie Aarona odwiedza Vail proponując ubogiemu i nieśmiałemu młodzieńcowi bezpłatną obronę. Oskarżony przez cały czas utrzymuje, że nie popełnił morderstwa. Początkowo obrońca kieruje się jedynie własnym interesem, jednak z czasem zaczyna wierzyć w niewinność swego klienta i zamierza to udowodnić. Vail odkrywa mroczne tajemnice z przeszłości arcybiskupa. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi. Obrońca jest bliski rozwiązania zagadki, ale szyki psuje mu równie ambitna i zawzięta młoda prawniczka Janet Venable, jego była uczennica z którą miał romans. - opis pochodzi z Filmweb.pl
Zacznę może od tego, że ten film zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Przez tyle lat pamiętałam o nim i chciałam do niego wrócić. Historia jest całkiem normalna, ale ani na chwilę nie możemy odwrócić wzroku, bo każde wydarzenie jest ważne. Każda scena coś wnosi. Na uwagę zasługuję również muzyka, która bardzo dobrze komponuje się z obrazem.

Gdy cała historia się rozkręca zaczynamy lubić Marina, ponieważ z całych sił pragnie on udowodnić, że jego klient jest niewinny. Bardzo podoba mi się scena w barze, kiedy prawnik zwierza się koledze piszącemu o nim artykuł. Pokazuje ona prawdziwego Vail’a. Poznajemy jego historię i motywy, w końcu staje się dla nas ludzki. 
Kompletnie odwrotne uczucie wzbudza natomiast we mnie Janet, która notorycznie emanuje pewnością siebie i jest bardzo ironiczna. Pod koniec nawet wydaje mi się, że to jej bardziej zależało na wygraniu sprawy niż Martinowi, który rzekomo łaknął popularności i pieniędzy nie interesując się niczyim losem.

Aktor grający Aarona Stamplera - Edward Norton spisał się doskonale. Jego gra aktorska była po prostu fenomenalna. Do samego końca nie wiedziałam czy chłopak jest winny czy nie.
Atmosfera filmu jest wciągająca. Większość dzieje się na sali sądowej lub w więzieniu, gdzie poznajemy Aarona. Sceny z psychologiem bardzo mi się podobają ze względu na moje upodobania do tej dziedziny naukowej.
Podsumowując jest to film godny polecenia. Z przesłaniem i bardzo zaskakujący. Ostatnia scena dosłownie wbija w fotel i śmiejemy się z samych siebie. Ja obejrzę go z pewnością jeszcze wiele razy dla doskonałej gry aktorskiej Edwarda Notrona i genialnej historii:)


3 komentarze:

  1. patrząc na jakość współczesnego kina, aż chce się wrócić do lat 90-tych. Wtedy to komedie były zabawne, a nie głupie i co najważniejsze, było więcej ambitnych filmów.

    OdpowiedzUsuń
  2. Zgadzam się z Tobą:) zostaje nam wyszukiwać te perełki i oglądać. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Będę musiała obejrzeć ten film. Koniecznie:))

    OdpowiedzUsuń